Levon Ekmekçiyan’ın Anısına

Levon Ekmekçiyan, Ermeni soykırımından kurtulan bir ailenin çocuğudur, Lübnan’da büyür. Soykırımın dinmeyen yaralarıyla büyür. Yaraya katlanabilmenin yolunun, yaraya sebep olanı yok etmekten geçtiğini bilerek büyür. Erken yaşta mücadeleye, ASALA’ya katılır.

Tarih 7 Ağustos 1982, Ankara Esenboğa Havalimanı’nda silah sesleri duyulur, hedefte olan, Türk Başbakanı Bülent Ulusoy’dur. Eylemciler, Levon Ekmekçiyan ve Zohrab Sarkisyan’dır.

Eylem başarısız olur ve devlet güçleri katliam için harekete geçerler. Bu sırada Sarkisyan, salonda bulunan yolculara şöyle seslenir:

“Biz, Ermenistan’ın kurtuluşu için savaşan ASALA üyeleriyiz, hedefimiz devlettir. Bu topraklarda yaşayan milletlere karşı bir düşmanlığımız yoktur. Devlet saldırıya geçince kendi vatandaşı olan sizlere de acımadan kıyacaktır, herkes burayı terk etsin.”

Çatışma bittiğinde bilanço ağırdır: 8 ölü, 72 yaralı. Levon Ekmekçiyan da yaralıdır.

Zohrab Sarkisyan, kurşunlarla delik deşik edilerek öldürülmüştür. Yaralı ele geçirilen Ekmekçiyan, 3 ay boyunca ağır işkencelerden geçirilir.

6 ay zarfında mahkeme edilir ve idam edildiği tarih olan 29 Ocak’a kadar Mamak Askeri Cezaevi’nde tecrit edilir.

Levon Ekmekçiyan, devlet tarafından tecrit edilerek diri diri mezara gömülürken, Türkiye solu da adeta karar almış gibi onu yok saymayı yeğler.

Buna gerekçe olarak ise Levon Ekmekçiyan’ın “itirafçı olduğu” yalanı bahane edilir. Oysa örgütünün bu yönlü hiçbir açıklaması yoktur.

Öyle olsa bile onun bedeninde idam edilmek istenen Ermeni ulusu ve direnen herkesti, bunun ayrımında olmak gerekirdi.

Türk Solu, Kemalizm ve Türklükle olan tarihsel bağının utancını, Levon’u “itirafçı” ilan ederek saklamaya çalışır. Levon, idam edildikten sonra da hiç yaşamış gibi kabul edilir, öyle ki eski Türk solcuları tarafından kurulan 78’liler Vakfı’nın 12 Eylül dönemine dair hazırladığı “Utanç Müzesi”nde bir tek Levon Ekmekçiyan yer almaz.

Levon da 1915’de Beyazıt Meydanı’nda idam edilen 20 Ermeni devrimci gibi yok sayılır.

Levon Ekmekçiyan artık yok, miras olarak bıraktığı yara ise kanamaya devam ediyor.